Το κείμενο αυτού του μικρού βιβλίου γράφτηκε αυθόρμητα ένα μεσημέρι του Ιουλίου του 2016, τις ημέρες που τα Ματ εισέβαλλαν στις καταλήψεις στέγης Ορφανοτροφείου, Καρόλου Ντηλ και Νίκης στην Θεσσαλονίκη. Έκτοτε ίσως κάποια πράγματα να έχουνε αλλάξει. Τα κλειστά σύνορα όμως, ο στρατιωτικός έλεγχος της μετακίνησης, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι βίαιες επεμβάσεις κάθε είδους μπάτσων και φασιστών σε χώρους που διαμένουνε μετανάστριες-στες και οι προσπάθειες για την ηθική και φυσική εξόντωση τους γενικότερα, παραμένουν στην καθημερινή ατζέντα.
Το παρόν είναι μια κάπως διαφορετική προσπάθεια να αποτυπωθεί ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την «προσφυγική κρίση» ως κομμάτι της ολοένα αυξανόμενης έντασης των γεωπολιτικών και οικονομικών ανταγωνισμών σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο και της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας όπως αυτή εκφράζεται τόσο στους πολέμους που μαίνονται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική όσο και στην Ευρώπη της κρίσης, της Ευρώπης-Φρούριο.
Αναγνωρίζοντας εξαρχής στους αγώνες των μεταναστριών-στων για αξιοπρεπή διαβίωση και ελευθερία μετακίνησης κομμάτια από τους δικούς μας αγώνες ενάντια στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, στα καθεστώτα «ασφάλειας» και τον φασισμό ήταν αυτονόητο να θελήσουμε να σταθούμε ισότιμα δίπλα σε όσους ανθρώπους προσπαθούν να εναντιωθούν σε αυτόν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στο συγκεκριμένο κείμενο μπορεί η γλώσσα να είναι παιδική, τα γεγονότα που περιγράφονται όμως παραμένουν πέρα για πέρα σκληρά και αληθινά. Δεν χρειάζονται περίπλοκες λέξεις για να περιγράφούν αυτά που είναι πλέον σε όλους κατανοητά. Ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να αντιληφθεί κοιτάζοντας γύρω του το μέγεθος της καταστροφής που έχουνε υποστεί ολόκληροι πληθυσμοί με μοναδικό τρόπο διαφυγής τον δρόμο της μετανάστευσης.
Μπορεί σε μερικούς/ες κομμάτια από αυτό το παραμύθι να φανούν σαν ένας «εξωραϊσμός» των σχέσεων που έχουνε προκύψει μεταξύ των εμπλεκόμενων αλλά και του κινήματος της αλληλεγγύης εν γένει. Ο τρόπος που οι άνθρωποι συνυπάρχουν είναι σαφώς πιο περίπλοκος. Οι επιμέρους διαφοροποιήσεις, διαφωνίες και αντιφάσεις όμως είναι κι αυτές μέρος μιας πολύμορφης δράσης, αναπόφευκτο αλλά και επιθυμητό κομμάτι των κοινών μας αγώνων. Και αυτό ήταν που κρατήσαμε σε αυτήν την ιστορία, μια ιστορία που δεν ξεκίνησε πρόσφατα (όπως σχηματικά παρουσιάζεται στο κείμενο) και σίγουρα δεν θα τελειώσει τώρα κοντά. Εξάλλου ακόμα και στα πιο σκοτεινά παραμύθια αχνοφέγγει μια στάλα ελπίδας, αυτή που μας κρατάει ακόμα δυνατούς και μας παρακινεί να συνεχίσουμε.
Η έντυπη έκδοση του βιβλίου έχει γίνει σε πέντε γλώσσες: Αραβικά, Φαρσί, Ελληνικά, Αγγλικά και Γαλλικά. Σκοπός μας ήτανε να διαπλέξουμε τις γλώσσες με τον ίδιο τρόπο που θα θέλαμε να διαπλέκονται οι πολιτισμοί. Ο διαφορετικός όμως τρόπος με τον οποίο διαβάζονται τα Αραβικά και τα Φαρσί (ξεκινώντας την ανάγνωση από αυτό που οι Δυτικοί ονομάζουν οπισθόφυλλο) σε συνδυασμό με τους οικονομικούς περιορισμούς μας αναγκάσανε να τις διαχωρίσουμε. Στην ηλεκτρονική έκδοση μπορείτε να βρείτε επίσης το παραμύθι μεταφρασμένο σε περισσότερες γλώσσες.
‘Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα Μ. για την υπέροχη εικονογράφησή του που έδωσε ζωή σε αυτήν την μικρή ιστορία.
πρόλογος
